Από τη ζωοδότρα θάλασσα δανείστηκε το στοιχείο που έλειπε, για να ξαναδώσει στην τομάτα τη χαμένη της... αθωότητα. Ο 36χρονος Βαγγέλης Χρυσός καμαρώνει για τις τομάτες του Ο 36χρονος Βαγγέλης Χρυσός με την τομάτα-βελανίδι του, αν και θερμοκηπίου, μας ξύπνησε μνήμες περιβολιού, τότε που τα προϊόντα είχαν χρώμα, άρωμα και γεύση, κι αυτό, όπως λέει, ήταν το προσωπικό του στοίχημα.
Μικρασιάτης στην καταγωγή, οικογενειάρχης και πατέρας δύο παιδιών, μεγάλωσε στην Ιεράπετρα δίπλα στη θάλασσα. Ψαροντουφεκάς από κούνια, αν κι η μητέρα του είχε επαφή με το θερμοκήπιο, δεν του περνούσε απ' το μυαλό ν' ασχοληθεί με τα οπωροκηπευτικά. Ευτυχής συγκυρία, δεν έγινε δάσκαλος οδήγησης, ώσπου ένας φίλος του, ο Ηλίας Παπαδάκης, τον παρότρυνε ν' ασχοληθεί με τη γεωργία.
Ξεκίνησε με τομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα αλλά εδώ και τρία χρόνια ασχολείται μόνο με την κλασική θερμοκηπιακή παραγωγή βιολογικής τομάτας-βελανιδιού, μια ιταλική ποικιλία, και τελευταία και με την ποικιλία τιγρέ-βελανίδι. Ως γνωστόν, οι τομάτες θερμοκηπίου είναι «μοντέλα» στην εμφάνιση, αλλά συχνά υστερούν σε γεύση.
Ο έρωτάς του για τη θάλασσα τον ωφέλησε και στους πειραματισμούς που έκανε. Με τη συνεργασία των γεωπόνων, διαπίστωσε ότι το φύκι, που χρησιμοποιούνταν και για συμβατικά φυτοπροστατευτικά, θα μπορούσε να δώσει γεύση και στην τομάτα.
«Παιδεύτηκα πάνω από ένα χρόνο, αλλά με τη βοήθεια και των γεωπόνων, του Νίκου Χατζηαντωνάκη, του Κώστα Χατζάκη και του Μανώλη Ανδρουλιδάκη, προχώρησα στην παραγωγή βιολογικής τομάτας, με φυσικούς τρόπους θρέψης, με φυσικό λίπασμα και φύκι».
Την πρώτη φορά που έπιασε στα χέρια του την τομάτα-βελανίδι, συνειδητοποίησε ότι μάλλον τον κέρδισε η στεριά. «Το συναίσθημα που νιώθεις όταν βλέπεις ένα φυτό, που είναι τόσο μικρό, να ωριμάζει, μέχρι να το βάλεις στο στόμα σου να πάρεις τη γεύση, δεν περιγράφεται», λέει.
Το θερμοκήπιο έξι στρεμμάτων που διαθέτει έχει τετραπλάσια έξοδα από τη συμβατική καλλιέργεια, πέρα από τα εργατικά. «Η τομάτα-βελανίδι αποδίδει 7 τόνους ανά στρέμμα, όταν η συμβατική αποδίδει 25 τόνους. Υπάρχει ανταγωνισμός από τις εισαγόμενες και η τιμή δεν είναι πάντα καλή. Παρ' όλα αυτά έχω κατορθώσει να φυτεύω τέλος Αυγούστου και να κρατώ το φυτό ώς τον Ιούλιο», λέει.
Ασχολείται μαζί με την οικογένειά του σ' όλα τα στάδια της παραγωγής, την οποία διαθέτει σε αποκλειστικό συνεργάτη. «Υπάρχουν πολλοί που δεν γνωρίζουν το προϊόν και νομίζουν ότι θα φάνε άλλη μια άνοστη τομάτα. Εγώ όμως δίνω βάση στη γεύση, και μάλιστα με τους πιο φυσικούς τρόπους. Χαίρομαι όταν τη δοκιμάζουν και δεν μπορούν να φάνε μόνο μία».
Παρά την κρίση, τολμά να ονειρεύεται για το αύριο. Η φράση που τον καθοδηγεί στη ζωή του είναι η συμβουλή ενός φίλου, μεγαλύτερης ηλικίας: Οτι μπορεί να ελπίζει απ' το πουθενά και να καταφέρει τα πάντα.
enet.gr