Ο γκουρού των ξερών σύκων είναι αμείλικτος με την ποιότητα

Ο Π Παπαγεωργίου μεγάλωσε κάτω από μια συκιά ..

Η «ΣΥΚΙΚΗ» διαχειρίζεται 3.000 τόνους ξερών σύκων, από τους οποίους το 92% εξάγεται

Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ / enet.gr

ΠΩΣ κατάλαβε ο Λαέρτης ότι επέστρεψε ο γιος του; Ο Οδυσσέας απλώς του θύμισε ότι τού είχε χαρίσει 40 συκιές. Τόση αξία είχε το σύκο, που ήταν αγαπημένος καρπός των βασιλιάδων.

Αποξηραμένα σύκα των Μινωιτών, «αναβολικό» των αρχαίων Ελλήνων αθλητών πριν από τους αγώνες, αγαπημένο φρούτο των Αθηναίων πολιτών, με αναφορές στον Αριστοφάνη, το ιερό δέντρο φέρει την πιο γλυκιά απόλαυση του ελληνικού καλοκαιριού.

Αναζητώντας τον κατάλληλο άνθρωπο για το σύκο, μιλάμε με τον 69χρονο πρόεδρο της «ΣΥΚΙΚΗ» (Κεντρική Συνεταιριστική Ενωση Σύκων και Ξηρών

Καρπών), Παναγιώτη Παπαγεωργίου, ο οποίος από το 1997 μέχρι σήμερα επανεκλέγεται διαρκώς. Σμυρνέικα συκόδεντρα ήρθαν κρυφά πριν από τον μικρασιατικό πόλεμο, στις αρχές του 20ού αιώνα, στην Ελλάδα από την Τουρκία. Η ιστορία της «ΣΥΚΙΚΗ» αρχίζει όταν με νομοθετικό διάταγμα ιδρύεται στις 10 Σεπτεμβρίου 1929 από το κράτος το Γραφείο Προστασίας Ελληνικών Σύκων για να προστατεύσει το ελληνικό σύκο.

«Κάτω από μια συκιά μεγάλωσα», θα πει ο πρόεδρος της «ΣΥΚΙΚΗ», και δεν έχει άδικο. Το χωριό του; Μάνεσης Μεσσηνίας, συκοχώρι πάππου προς πάππον. «Ημασταν εκατό οικογένειες και βγάζαμε 1 εκατ. κιλά σύκα. Σήμερα ο όγκος παραγωγής έχει μειωθεί στις 300.000, αφού ο κόσμος με τις επιδοτήσεις στράφηκε στην ελιά». Και ο ίδιος παράγει ελιές Καλαμών, ελαιόλαδο και κορινθιακή σταφίδα, αλλά το σύκο είναι το πάθος του.

Συκοχώρι είναι και το διπλανό χωριό, της Αντριάννας, το Τρίκορφο. Αύγουστο μήνα καλή ώρα, ο Παναγιώτης οδηγούσε το τρακτέρ, γεμάτο σύκα, όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Νέοι παντρεύτηκαν και σήμερα εξακολουθούν να είναι συνοδοιπόροι, σε σπίτι και χωράφι. Με την έγνοια του σύκου μεγάλωσαν και τα δυο τους παιδιά.

Πολλές φορές ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου ένιωσε τη χαρά του πρώτου καρπού της σοδειάς και ουκ ολίγες φορές το «γάλα», ο οπός του δέντρου, τον έκαψε.

Διά πυρός και σιδήρου, όμως, πέρασε και η συνεταιριστική οργάνωση «ΣΥΚΙΚΗ», που εκπροσωπεί και είναι συνυφασμένη με το ελληνικό σύκο. Απανωτά δικαστήρια, επί πολλά χρόνια, την ταλάνισαν. Επί των ημερών του ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. «Οι συνάδελφοι συκοπαραγωγοί με τίμησαν και εγώ είμαι δίπλα τους, αλλά είμαι και σκληρός στο θέμα της ποιότητας», τονίζει.

Παρ' ότι δεν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές, από νωρίς ακολούθησε συνεταιριστική εκπαίδευση, διάβασε, ρώτησε, παιδεύτηκε. Κατάλαβε πως ο καλός συνεταιρισμός οφείλει να προσέχει τον παραγωγό, αλλά να κινείται με τα κριτήρια της αγοράς, που δεν ξεχωρίζει ιδιώτη από συνεταιριστή.

Στα χρόνια που πέρασαν, παραγωγή έπαιρναν ακόμη και από τη Μαγνησία και τη Μυτιλήνη, κάτι που δεν συμβαίνει πια. Υπάρχει, ωστόσο, και μια τοπική ποικιλία, που η «ΣΥΚΙΚΗ» θέλει να αναδείξει, το σύκο Καλαμών, και έχει καταθέσει εδώ και δύο μήνες φάκελο για προϊόν προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ), με ζώνη τη Μεσσηνία, τη Λακωνία και την Αρκαδία.

Τον Παναγιώτη Παπαγεωργίου πλησιάζουν πια αρκετοί άνθρωποι, ζητώντας συμβουλές για το σύκο, που έχει μακραίωνη παράδοση στην περιοχή και φτάνει από τις αγορές της Ευρώπης μέχρι την Αμερική, στην Αυστραλία και ενίοτε στη Νότια Αφρική, στα Αραβικά Εμιράτα, στο Ισραήλ.

Η «ΣΥΚΙΚΗ» έχει καθαρά εξωστρεφή χαρακτήρα, διαχειρίζεται περίπου 3.000 τόνους, με τον κύριο όγκο της να προέρχεται από τη Μεσσηνία. Γύρω στο 92% προορίζεται για εξαγωγές. Παρά τον ισχυρότατο ανταγωνισμό της Τουρκίας, το πελοποννησιακό σύκο έχει το δικό του φανατικό κοινό, που απλώνεται στα πέρατα του κόσμου.

Η οργάνωση βοηθά νέους παραγωγούς, ενώ τα τελευταία χρόνια έρχονται και γυναίκες που ενδιαφέρονται για το σύκο, το οποίο φτάνει στην αγορά πάντα αποξηραμένο. «Φέτος έχουμε γύρω στα 15.000 δενδρύλλια, για παραγωγούς που θέλουν να καλλιεργήσουν. Το δέντρο βγάζει παραγωγή στην πενταετία, αλλά χρειάζεται μια δεκαετία για να αποδώσει καλά».

Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας του; «"Σπεύδε βραδέως". Είναι εύκολο να ανέβεις ψηλά, αλλά άμα δεν έχεις εμπειρίες, είναι δύσκολο να κρατηθείς. Ο άνθρωπος πάνω απ' όλα πρέπει να έχει ήθος. Είτε καλλιεργεί είτε ασχολείται με τα κοινά είτε κάνει οτιδήποτε, πρέπει να σέβεται αυτό που κάνει».