 |
| Image via Wikipedia |
Για πολλά
χρόνια οι τοπικές κοινωνίες είχαν οργανώσει
την ζωή τους για να επιβιώνουν, και επιβίωσαν
μέχρι σήμερα, με βάση την αυτάρκεια. Τα
τελευταία χρόνια, μετά το 1995, έχει κυριαρχήσει
η οικονομία της αγοράς και του εκχρηματισμού
όλων. Παρά την δυσμενή οικονομική συγκυρία
στην πατρίδα μας, φαίνεται ότι διεθνώς
η πρωτοκαθεδρία του χρήματος μοιάζει
μη αξιόπιστη. Συνεχείς χρηματιστηριακές
και οικονομικές κρίσεις το δείχνουν.
Το 2012 έχει ορισθεί
από τον ΟΗΕ, μετά από εισήγηση
του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO),
ως Διεθνές Έτος Συνεργατισμού, διότι
έχει αποδειχθεί ότι σε περιόδους κρίσης
η κοινωνική οικονομία ενδυναμώνει επαρκώς
τις κοινωνίες που την εφαρμόζουν για
να μπορούν οι κοινωνίες να επιβιώσουν.
Ήδη από την
δεκαετία του 1990 στην Ευρ. Επιτροπή είχαν
καταλήξει ότι ένα δημόσιο έργο,
όταν σχεδιάζεται και υλοποιείται «από
κάτω» έχει συνολικό κόστος μόλις το 60%
του κόστους του κεντρικού σχεδιασμού.
Είναι τα πρώτα χρόνια πιλοτικών εφαρμογών
για αποκεντρωμένη τοπική λήψη αποφάσεων,
σε συγκεκριμένα σχέδια κυρίως στην ύπαιθρο,
με τις κοινοτικές πρωτοβουλίες LEADER, URBAN,
Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κλπ.
Τα πιλοτικά
προγράμματα πέτυχαν τότε, και
σήμερα έχουμε πλέον και τον μηχανισμό
τοπικού σχεδιασμού από τις τοπικές
αυτοδιοικήσεις με τον ανασχεδιασμό
της δημόσιας διοίκησης και τους
καλλικρατικούς δήμους.
Ταυτόχρονα
βλέπουμε να αναπτύσσεται σήμερα σε όλους
έντονος προβληματισμός για τα τροφοχιλιόμετρα,
δηλαδή για την επιβάρυνση στο
φυσικό περιβάλλον από τα καύσιμα
για την μεταφορά τροφίμων. Έχει
καταγραφεί πως ένα μέσο γεύμα
έχει ενσωματωμένα περίπου 1800 χιλιόμετρα
για να φθάσει στο τραπέζι στο πιάτο μας.
Λίγο η ακρίβεια των πετρελαίων, λίγο το
ενδιαφέρον μας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου,
λίγο η αντίδρασή μας στην παγκοσμιοποίηση,
λίγο οι διατροφικές κρίσεις (διοξίνες,
gmo), λίγο η έλλειψη οικονομικής ρευστότητας,
λίγο η τουριστική ζήτηση, επανέφεραν
την ανάγκη για δημιουργία συνθηκών Τοπικής
Εφοδιαστικής Αλυσίδας.
Εάν μπορούσαμε
να καταναλώνουμε τα φημισμένα ποιοτικά
τοπικά αγροτικά προϊόντα διατροφής, αφού
τα επεξεργασθούμε με τοπικές παραδοσιακές
συνταγές (πολιτισμός) και ικανοποιήσουμε
έτσι την ζήτηση των τουριστών-επισκεπτών,
τότε όλη η υπεραξία των προϊόντων του
αγροδιατροφικού τομέα θα έμενε στον τόπο
και θα δημιουργούσε συνθήκες αυτοτελούς
ενδογενούς τοπικής ανάπτυξης.
Την Τρίτη,
7 Φεβ 2012, στο Νεστόριο
Καστοριάς θα γίνει συζήτηση πως οι
νέοι Καλλικρατικοί Δήμοι ίσως μπορούν
να αξιοποιήσουν αυτήν την τάση και για
να εξασφαλίσουν την αγροδιατροφική αυτάρκεια
των τοπικών κοινωνιών, λαμβάνοντας πάντα
σοβαρά υπ’ όψη ότι το 2050 προβλέπεται
έλλειμμα τροφής στην γη ισοδυνάμου προς
1 δις. τόνους σιτηρών.
Για την καταγραφή,
Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου